Pokój Ariela

Nieduży pokój, w którym znajduje się łóżko, jedno okno, szafa, 2 krzesła, ogółem mały kącik dla niego.

---

Wszedł razem z cesarzową. Pierwsze co przykuło jego uwagę to okno, niby zwykłe, jednak był ładny widok na okolicę. Przynajmniej tą najbliższą. Stanął w środku, rozglądając się po kolei po każdej ścianie, każdej rzeczy. Nie odpowiedział "może być", bo przecież ona wybrała.
- Dziękuję. - Odpowiedział jeszcze raz kłoniąc się przed cesarzową Elizabeth.

- Bardzo proszę, cieszę się że podoba Ci się - Odparła krótko do niego.
- Moja sypialnia jest niedaleko - Powiedziała do swojego sługi ze spokojem.

- Zamierzam dobrze spełniać swoje obowiązki i przybyć na każde wezwanie. - Jakby salutował w jej stronę, ale bez zbędnych gestów, ruchów. Po prostu powiedział to spoglądając w jej oczy, nawzajem stykając się wzrokiem. Na jego twarzy nadal było widać obojętność, ale spod maski powoli zaczynała się wyłaniać sympatyczna twarz i lekki uśmiech.

Ona zarumieniła się bardzo, widząc jego wzrok.. wstała bez ruchu nadal. Dziwne odczucie miała. Jednakże próbowała stąd wyjść z tego pokoju.
- mam taką nadzieję - Odparła do niego ze spokojem. Wzrok jego był z lekka dziwny.

- Czy jest coś, w czym mógłbym Ci pomóc teraz..? - Spytał już z widocznym uśmiechem, jednocześnie delikatnym i porywającym, można by rzec uwodzącym,a jednocześnie przyjacielskim. Takim uniwersalnym.

- Hmm Właściwie mógłbyś mi przynieś trochę wody - Odparła ze spokojem, zarumieniona nadal była, a jej ciarki chodziły po plecach bardzo. Wtedy zauważyła krzesło oraz usiadła na nim, poprawiła suknię swoją.

No i akurat to to dla niego było niezłe wyzwanie. Komplenie niezorientowany w budowie zamku był, ale rzekł:
- Moment. - Po czym udał się w nieznane, jakby pokazując, że wie gdzie idzie. Na całe szczęście po krótkiej chwili dotarł do czegoś co przypominało kuchnię, wziął stamtąd szklankę, do której nalał wody. Ostrożnie z nią spiesząc podbiegł do drzwi, a następnie otworzył je, choćby normalnie wchodził, choćby w ogóle nie biegł.
- Proszę, oto Twoja woda.

- Dziękuję - Odparła do niego biorąc delikatnie do rąk wodę, zaczynała powoli pić. Ona przemyślała rózne sprawy. Ciekawe czemu on nie usiądzie?no tak sługa..

Zastanawiał się, czy po wszystkim wypadałoby ją odprowadzić do sypialni, raz, że upewniłby się, gdzie ona jest, a dwa, że wypadałoby.. Oke, ustalone. - pomyślał. Ale póki co odprowadzenie jej nie było potrzebne.
- Rozumiem, że mieszkasz bez cesarza?

- Tak - Odparła ze spokojem do niego, czyżby coś kombinuje to się okaże jakie ma zacne zamiary wobec Cesarzowej.

- Rozumiem. - A może i miał, ale jakoś nie widział potrzeby chwalenia się tym. Czy były to jakieś niecne plany? Troszkę. Czy planował wprowadzić je w życie? Pewnie tak. Czy wprowadzi? Pewnie nie...
- Jeśli można wiedzieć, w jakim zakresie jestem Twoim sługą? - Był ciekaw odpowiedzi.

Przemyślała jego słowa.
- Jesteś sługą akurat też i moim doradcą - Odparła ze spokojem, czemu ona całkowicie nie powiedziała do końca o co chodzi ? chyba to proste i logiczne.

- Dobrze. - Czyli tak jak sądził, choć z tym doradcą było naciągane, bo pewnie miał tylko przynieś, wynieś, pozamiataj, no ale przynajmniej nie będzie mu się nudziło i będzie w towarzystwie pięknej kobiety.
- To dobrze... - Było już powoli widać oznaki jego senności, jednak za każdym razem jak cesarzowa zerknęła na niego, starał się tego nie pokazywać. W końcu miał służyć w każdej chwili...

Cesarzowa wysłała mu jeden sygnał akurat ciekawym i głębokim spojrzeniem. Czyżby ona go kokietowała? całkiem możliwe..

Gdy ich spojrzenia się zeszły, Ariel nieco zakłopotany patrzał dalej, nie spuszczał wzroku ze źrenic cesarzowej. Widząc również determinację z jej strony na jego twarzy pojawił się uśmiech, nie umiał powiedzieć dlaczego wzięło go na uśmiechy.
- Czy.. coś się stało? - Zapytał nieco milszym głosem, niż wcześniej. Wzrok dalej skierowany był na nią.

- Ahh nic nic - Odparła lekko uśmiechając się właściwie, cóż no.. ciekawa sytuacja jak dla niej. Mógłby zrobić ciekawy krok?ale po co się śpieszyć.

On sam raczej by nie zarwał do cesarzowej. Prawdpodobnie nie podbiłby do żadnej dziewczyny, kobiety. Przynajmniej na razie, nie miał na to ochoty, nie był gotowy. Ale gdyby cesarzowa "coś" od niego oczekiwała, był gotów na posłuszeństwo. No bo w końcu co by to był za sługa, nie potrafiący wykonać prostego polecenia?
- Ach tak.. - Podsumował.

- Tak? - Odparła krótko mówiąc do niego, lekkim głosem. Ciekawe co kombinuje ? Myśli sobie nad nim tak od ciekawości.

- Tak... - W sumie "ach tak? tak? tak." brzmi bez sensu, ale jakoś go na to zebrało. Śpiący był.. ale wyprosić cesarzową nie brzmi najlepiej. Może powinien się położyć spać, a ona niech sobie siedzi? A co z ubraniami? Póki co ma tylko to, co ma na sobie.. Jak zwykle zawsze pod koniec dnia, zamiast iść spać, to on musi się zadręczać pytaniami. No cóż. Póki co, stojąc tak naprzeciwko niej zdjął szal, następnie marynarkę, koszulę, odkrywając swój.. bogaty - można by rzec - tors, zdjął buty, skarpetki, spodnie. Został w samych bokserkach i stał tak przed nią. Mogła to zrozumieć, jakby czegoś od niej oczekiwał, następnie jednak pokłonił się w jej stronę i odpowiedział.
- Będę już szedł spać. Dobranoc i dziękuję. - Po czym spojrzał ponownie głęboko w oczy cesarzowej i położył się pod kołdrą, leżąc na boku, twarzą w jej stronę - choć ślepia miał zamknięte, to jeszcze nie spał.

- Dobrze, proszę proszę - Odparła wtedy wstała otrzepała się ze spokojem, nie będzie oczywiście przeszkadza słudze, powinien wypocząć po dzisiejszym dniu. Cesarzowa powolnym krokiem ruszyła do drzwi z tej komnaty Ariela..

Ona dotknęła klamki i otworzyła drzwi, mówiąc mu.
- życzę miłej nocy - Odparła i powoli wychodziła z komnaty, na korytarzu zdjęła właśnie swój płaszcz i zawiesiła na swojej ręce składając ją w pół. Wtedy ona wyszła idąc do swojej sypialni.

z.t

Obudził się. Nie minęło pięć minut, jak już siedział ubrany, a łóżko było poprawione. W tym momencie się przypomniało mu, że wczoraj miał ją odprowadzić, huh... Ale czasu nie cofnie, więc wstał, wyszedł.

[zt]