Zwodzony most murowany

Wtedy wyłoniła się młoda dziewczyna która zauważyła młodzieńca, odczuła że to jeden z jej społeczeństwa. On nie był raczej ten sam co inni, był inny tak naprawdę. Czyżby był Hrabią? czy tylko tak się jej wydawało.

Przekręcił nieco łebek, wzrok kierując na twarz nieznajomej. Wyglądała na starszą, ale jako wampir nie opierał się na wyglądzie.
- Dobry wieczór. - Rozpoczął nieco obojętnym głosem, w sumie jego wyraz twarzy także był nieco obojętny. Zdejmował maskę tylko w bezpiecznym, znanym, bądź niegroźnym towarzystwie.

- Dobry Wieczór - Podeszła jak powitał się przybyły.. zdjęła kaptur swojej peleryny. Mógł wtedy ujrzeć prawdziwe oblicze cesarzowej młodej zatem ale jednakże patrzącej na jej ulubiony widok. Delikatnie pochyliła głowę do tyłu, masując jedną ręką..
- Czyżby jesteś z Certailonu ? - Spytała przybysza który tutaj właśnie stoi.
- Powiedz mi, jakie nosisz miano ? - Spytała właśnie o jego imię.

Widząc jej twarz wykonał lekki ukłon, jakby oddając jej cześć.
- Tak, cesarzowo, jestem z Certailonu i nazywam się Ariel. To zaszczyt. - Również i jego słowom nie można było zarzucić braku szacunku.

- Jednak zgadłeś kim jestem tak naprawdę - Odparła z uśmiechem lekkim, jak wiatr pieści jej włosy i twarz porcelanową bo jest tak gładka oraz delikatna.
- Miło wiedzieć twe pochodzenie, iż jesteś od nas, miło Cię poznać - Odparła ze spokojem do niego, dotknęła murów delikatnie opuszkami palców.
- Moje miano nosi Elizabeth von Hellsing - Odparła ze spokojem do niego, jednakże też wyrażała szacunek do niego.

- To dla mnie zaszczyt. - Dodał jeszcze tylko prostując się po ukłonie. Następnie zapytał:
- Co robisz tu sama, cesarzowo? - Ciekaw był co tak wysoko postawiona osoba robi w takim miejscu, zwłaszcza, że już trochę ciemno było. Z drugiej strony to przecież wampiry...

- Miło mi też - Odparła krótko, nadal patrzyła się na niego.
- Właśnie powinnam poszukać sługi do mojego zamku - Odparła ze spokojem poprawiła włosy i suknię.

Nie ma to jak bezpośredniość.. - pomyślał. Właściwie to on i tak nie miał nic do roboty dniami, nuda przygniatała go niczym wielki głaz..
- Sługi..? - On wiedział kim jest sługa, ale chciał sprecyzowanej odpowiedzi.

- Sługa oraz też doradca mój prywatny - Odparła krótko do niego, zdziwiło ją trochę czemu powiedział to słowo.
- Wiem zawsze mówię prosto z mostu - Odparła do Ariel.

Do głowy Ariela od razu przyszła pewna myśl - ona nie powiedziała tego bez powodu, być może wiedziała, że on tu będzie i specjalnie do niego przyszła? Chciała jego na sługę? Kto wie, ale skoro to cesarzowa, nie powinien odmawiać..
- Skoro chcesz mnie cesarzowo... za swojego sługę, nie śmiem odmówić. - Przyjął propozycję, choć bardziej można by to nazwać rozkazem.

Cesarzowa była bardzo zaskoczona, a nawet zdziwiona. Czyżby on chciał od początku jak ona to wypowiedziała? Hmm za istne ciekawe, i niesłuchanie.
- Dobrze, zgadzam się - Odparła ze spokojem do niego. Uśmiechnęła się w duchu, a potem oczy lekko się zaświeciły przy blasku księżyca.
- No to chodź, bo zimno się już robi - Odparła z spokojem do niego.

- Dobrze.. - Odpowiedział podbiegając do cesarzowej, a następnie idąc tuż za nią. Nie był pewien gdzie go prowadzi, ale nie przeczuwał niczego złego. Odeszli stąd.

[z/t oboje]