Kawiarnia śmietanka

Młoda Kobieta o różowych włosach przyszła tutaj w pięknej sukni, miała akurat chęć przewietrzyć się. Wtedy weszła do kawiarni śmietanki, gdzie lubiła tam przebywać. Ona podeszła do baru i poprosiła o wino czerwone i ulubione ciasto Tiramisu.
- Po proszę Czerwone Wino i kawałek Ciasta Tiramisu - Odparła spokojnym głosem, uśmiechnęła się do kelnera oraz do Barmana. W końcu mogła zobaczyć swój lud. Byli zadowoleni widząc własną królową.
Elizabeth się odwróciła robiąc kilka kroków do stoliczka gdzie mogły dwie osoby usiąść. Ona zajęła jedno z nich i czekała na zamówienie.

Dziwne, urocza Licorice znalazła się przed wejściem do kawiarenki zaciągając się dymem z papierosa. Naprawdę niecodzienny widok ! Dziewczę co najwyżej sięgające stu sześćdziesięciu dwóch centymetrów z fajkiem, a żeby dopełnić to wszystko, taszczyła pod pachą swoją przeuroczą marionetkę, którą zwała dumnie Nue. Przechodnie patrzyli na nią ze zdziwieniem jednak ona udawała, że tego wcale, a wcale nie zauważa. W końcu wyrzuciła nędznego papierosa i przekroczyła próg kawiarenki. Kelner od razu wiedział, co jej podać ! Bowiem panienka Licorice jest tutaj częstym gościem. Nawet jej stolik już na nią czekał. Dziewczę uśmiechnęło się lekko sadzając swoje zacne cztery litery na krześle. Oparła się wygodnie, obejmując rękoma swoje wiotkie ramiona zaś lalkę ówcześnie sadzając na przeciwko siebie. Westchnęła cichutko rozglądając się dookoła. Jej szczęka opadła po kolana, gdy tylko zorientowała się że siedzi w jednym pomieszczeniu wraz z cesarzową. Nawet nie była w stanie wydusić z siebie ani jednego słowa. Po prostu gapiła się na nią popijając, co jakiś czas kawę, która kelner w między czasie postawił przed nią.

Wtedy Elizabeth zdjęła kaptur swój, płaszcz położyła na krześle, poprawiła długie włosy. Pod kątem oka spojrzała na dziewczynę, miała dziwne wrażenie jakby ją znała od zawsze. Możliwe że to złudzenie optyczne cesarzowej, która dawno straciła męża i córkę oraz Brata rodzonego. Jedynie została sama
na tym świecie, przeklętym. Wtedy kelner eleganckim krokiem idzie w stronę Elizabeth dając czerwone wino oraz jej ulubione ciasto.
- Dziękuję - Odparła spokojnym głosem mówiąc do kelnera, słysząc jak życzy jej smacznego. Dała mu napiwek, czemu by nie. Dobrze pracuje to dostanie nagrodę małą.

Odchrząknęła cicho kilkakrotnie mrugając przy tym oczami. Cóż, widać że cesarzowa nie zwróciła na nią większej uwagi, więc i sama Licorice nie będzie się jej osobą jakąś przejmować. Jeszcze ją oskarżą o naruszanie nietykalności wzrokowej Elizabeth, o ! Zamieszała łyżeczką w kubku wlepiając swoje spojrzenie w Nue. Uśmiechnęła się do niej delikatnie, wolną ręką przeczesując jej cudowne, blond loki. Och ! Jakby ona sobie bez niej poradziła ! Powiem szczerze, że Licorice gdyby tylko straciła tą biedną marionetkę wytłukła by pół królestwa w zemście ! Dziewczyna nie wyobrażała sobie życia bez niej, a co lepsze ! Posiada ją odkąd pamięta, a wychodzi na to, że to już dobre parę lat. Ponownie westchnęła mrużąc delikatnie oczy. Gestem ręki przywołała do siebie kelnera, a ten podleciał do niej jak na skrzydłach.
- Przynieś mi jakieś dobre ciacho
Powiedziała, a po sali rozszedł się jej cudowny, niewinny głosik. Uśmiechnęła się do chłopaka, który jak szybko do niej podszedł, tak też szybko odszedł by spełnić jej zachciankę

Elizabeth obserwowała tą sytuację dokładnie, nic jej nie minęło przy dobrym wzroku. Zainteresowało ją to że ona mogła by być w wieku jej córki, miała nadzieję czy ona żyje, bo jeśli tak to musi ją odnaleźć za wszelką cenę. Wtedy powiedziała ze spokojem do dziewczyny obok stolika, gdzie ona siedziała.
- Witaj Panno - Odparła ze spokojem do niej, miała nadzieję że będzie to miła rozmowa i spokojna jak przystało na wampirów w Certailonie, każdy się szanował.
- Moje Miano brzmi Elizabeth von Hellsing - Odparła uśmiechając się delikatnie, ujrzała lalkę blond, też jej to coś przypominało cesarzowej, ale powoli musi też przyjść myśl i pamięć co do tej historii.

Licorice poświęciła teraz całą swoją uwagę lalce, wyglądało to jakby z nią rozmawiała. Widok ten jednych dziwił, drugich nie, jednak samej dziewczynie podejście innych ludzi do jej zachowania i czynów był zupełnie objęty. Jakby wiedziała, że i tak niekiedy będzie im potrzebna. Znała ich przyszłość, znała przyszłość królestwa ! To ona powinna być jedną z tych szanowanych osób, a tym czasem biedna Licorice chowała się po mieście nikomu nie ukazując swoich zdolności i wiedzy jaką posiadała. W ten do jej uszu dobiegł czyjś głos. Cesarzowej ? Długowłosa mimowolnie spojrzała w jej kierunku unosząc brew ku górze ze zdziwienia. No proszę ! Taka osobowość w państwie jednak zwróciła na nią uwagę !
- Dzień dobry cesarzowo.
Powiedziała chyląc grzecznościowo głowę. Uśmiechnęła się kącikami ust, po czym przysłuchiwała się dalszym wywodom kobiety.
- Także miło mi pannę poznać. Mnie zwą Licorice Eville, a to ...
Przerwała na chwilkę wskazując dłonią na marionetkę.
- Nue
Dokończyła uśmiechając się delikatnie.

- Miło mi Ciebie też poznać - Odparła ze spokojem, słyszała o niej dużo od strażników że to jedna z najlepszych medium Wyroczni w tym królestwie.
- Chciałabyś może pracować w zamku moim ? - Odparła ze spokojem do Licorice, tak to powinna być ona ale nie jest do końca pewna. Jedynie pamięta Elizabeth że zmieniła imię córki z Emily na inne. Musiałaby sprawdzić w papierach państwowych.

Słyszała o niej ? Uhuuh, no to wychodzi na to, że Licorice ma po prostu niskie mniemanie o sobie, cholernie niskie. Ponownie westchnęła upijając łyk kawy, a następnie poprawiając swoją zwiewną, białą sukienkę. Cóż ze ciekawy dzień. Poznała cesarzową, która na dodatek proponuje jej prace w swoim zamku. Mina Licorice wyrażała jedno wielkie zdziwienie. Tego akurat nie przewidziała albo po prostu nie chciała przewidzieć. W sumie wizje które dotyczyły Elizabeth były cholernie nie wyraźnie, jakby nie do odczytania. Przygryzła dolna wargę spoglądając, co jakiś czas na Nue.
- To bardzo ciekawa propozycja, jednak jest tego pani pewna ? Czy ty cesarzowo ufasz mi na tyle żeby przyjąć mnie pod swój dach znając mnie zaledwie parę minut ? Nie boi się panienka, że coś się wydarzy ze mną w roli głównej ?
Zapytała a jej oczy zrobiły się jakby matowe ? Nieobecne ! Tak Licorice miała kolejną wizję, ale tak zagmatwaną, że nie była w stanie jej do końca odczytać. To była jej przeszłość ? Była wtedy znacznie mała, ale nic więcej nie była w stanie zrozumieć. Zacisnęła palce na swojej sukience, bardzo tym fakt zdenerwowana. Kurczę ! Nigdy nie może sobie przypomnieć swojego dzieciństwa ! To takie okrutne ! Jakby zaczęła życie rodząc się w wieku ośmiu lat.

- Tak jestem pewna tego Panienko Licorice, że chciałabym Ciebie zatrudnić i żeby też zamieszkała w moim zamku - Odparła ze spokojem, jedząc do końca ciasto i opijając ostatnie łyki wina. Wtedy gospodarz przyszedł i powiedział jej na ucho, że to na koszt firmy.
- Dziękuję to miłe z państwa strony - Odparła zdecydowanym głosem i postępowaniem, jednakże dała mu napiwek za hojność. Ona nadal siedziała ze spokojem patrząc na dziewczynę. Powoli w jej pamięci rozjaśniało się trochę, ale nie do końca.. wie jedynie że córka też miała lalkę swoją ulubioną, z którą się bawiła na podwórzu.

- I nie odrzuca panienkę fakt, że osiemnastoletnia dziewczyna nadal wszędzie chodzi z lalką ? Ja ... ja nie jestem do końca normalna, co wiąże się z tym, że niebezpieczna również. Jednak propozycji nie odrzucę. Zamieszkam z cesarzową na okres próbny, co o tym panienka sądzi ?
Powiedziała zakładając nogę na nogę. To takie głupie mówić o sobie takie rzeczy, jednak Licorice chcę uświadomić Elizabeth z kim będzie mieszkać i na co się porywa, bo długowłosa ani trochę do normalnych osób nie należy. Oo, grubo ona też chce dostawać prezenty na koszt firmy. Splotła ręce na wysokości klatki piersiowej i zmierzyła cesarzową wzrokiem zatrzymując się na jej oczach. Jej morskie tęczówki śledziły jej jakby próbowały w niej coś dostrzec. Cholera ! Jej wygląd był jej tak dobrze znany ! Jakby widziała ją już dawno temu, jednak ta cholerna pamięć ! I te bezczelne wizje, których za chiny nie da się odczytać wszystko utrudniały. Zmarszczyła brwi łapiąc w pewnym momencie lalkę za rękę i sadzając ją sobie na kolanach. Och, marionetka była wielkości 3/4 letniego dziecka, więc wyglądało to przynajmniej dziwnie. Jakby Licorice trzymała na sobie uroczą dziewczynkę.

- No dobrze, mogę się na to zgodzić - Odparła do niej, wtedy wstała biorąc płaszcz.. zapłaciła za panienkę Lori. wtedy powiedziała do niej krótko.
- Proszę chodź za mną do zamku - Odparła i uśmiechnęła się do niej, zakładając płaszcz na siebie i na głowę, nie lubi być w centrum uwagi za bardzo. Nie wiadomo co czyha dookoła jakieś niebezpieczeństwo. Ma teraz pieczęć nad nią, nie ma zamiaru też stracić osoby ważnej.

Minęło trochę czasu.
- Możesz przyjść kiedy chcesz, muszę coś załatwić - Odparła ze spokojnym wzrokiem uśmiechając do dziewczyny, wtedy wybiegła stąd.. i jej wtedy nie było cesarzowej..

z.t